“Με τα τέσσερα γήπεδα γκολφ που λειτουργούν σήμερα το κράτος είναι σε θέση να δώσει στοιχεία ότι όντως ανταποκρίνονται στην προσελκυσιμότητα τουριστών που υπολογιζόταν τότε;”
Επ’ ευκαιρία των σχεδιασμών του νέου γηπέδου γκολφ, σε κρατική δασική γη, και των έντονων αντιδράσεων οργανωμένων πολιτών, διερωτόμαστε εάν σήμερα η πολιτική για δημιουργία 14 γηπέδων γκολφ, του 2003 είναι ακόμα επίκαιρη. Με τα τέσσερα γήπεδα γκολφ που λειτουργούν σήμερα το κράτος είναι σε θέση να δώσει στοιχεία ότι όντως ανταποκρίνονται στην προσελκυσιμότητα τουριστών που υπολογιζόταν τότε; Θεωρούμε ότι ίσως είναι καιρός το κράτος να επαναξιολογήσει αυτή την πολιτική, να δει πόσο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του 2003 και να εξετάσει παράλληλα πιθανές εναλλακτικές λύσεις.
“είναι καιρός το κράτος να επαναξιολογήσει αυτή την πολιτική”
Στο πλαίσιο του Στρατηγικού Σχεδιασμού 2003-2010 η δημιουργία δεκατεσσάρων (14) γηπέδων γκολφ χαρακτηρίστηκε ως έργο προτεραιότητας για την Κύπρο. Το 2005, ο τότε Υπουργός Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, Γιώργος Λιλλήκας, διαμήνυε ότι τα 14 γηπέδων γκολφ μπορούν να απαμβλύνουν την τουριστική εποχικότητα και να προσελκύσουν μέχρι 200.000 ανά έτος. 14 χρόνια μετά την εξαγγελία δεν έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε στοιχεία που να επιβεβαιώνουν αυτούς τους αριθμούς και ζητούμε ξανά από το κράτος να παρουσιάσει όποια στατιστικά στοιχεία κατέχει, ώστε να μπορεί ο κάθε πολίτης να γνωρίζει αν αυτή η μεγαλεπήβολη στρατηγική δεν έχει παρεκκλίνει των αρχικών σχεδιασμών και υπολογισμών.
Ακόμα όμως και να προσέλκύουν τους αριθμούς τουριστών που είχε υποσχεθεί ο Υπουργός Εμπορίου το 2005, πόσο νερό δαπανείται προς αυτή την κατεύθυνση και πόσο ακόμα θα δαπανείται αν υλοποιηθούν και τα 14 γήπεδα; Το έτος 2018 έχουν παραχωρηθεί από το κράτος 412 χιλιάδες κυβικά μέτρα (κ.μ) νερού και αντλήθηκαν, από τους ιδιοκτήτες των γηπέδων, άλλες 511 χιλιάδες κ.μ νερού. Είναι το νερό ένας πόρος που μπορεί να διατίθεται για 14 μελλοντικά γήπεδα γκολφ ενώ χρησιμοποιούμε λύσεις όπως η ενεργοβόρα και ακριβή μέθοδος αφαλάτωση, για να καλύψουμε τις υδατικές ανάγκες του νησιού μας;
Υπάρχουν όμως εναλλακτικές λύσεις για να αντιμετωπιστεί το θέμα της τουριστικής εποχικότητας; Σήμερα υπάρχουν πολλοί εναλλακτικοί τρόποι προσέλκυσης τουριστών τους χειμερινούς μήνες. Η προώθηση του τουρισμού φύσης, πτηνοπαρατηρησης, ποδηλασίας, του θρησκευτικού τουρισμού και άλλων μορφών τουρισμού που δεν προχωρούν στην αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος, του παραδοσιακού τοπίου αλλά και της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού, θεωρούμε ότι είναι μια πολύ σημαντική εναλλακτική. Το θετικό είναι ότι αυτές οι μορφές τουρισμού δεν δεσμεύουν τεράστιες εκτάσεις γης, δεν απαιτούν τεράστιες ποσότητες νερού και δεν επεμβαίνουν στη φύση και τα οικοσυστήματα. Αντιθέτως, με ελάχιστα αναπτυξιακά έξοδα και μόνο μέσω της προβολής της μοναδικότητας του νησιού μας, μπορούν να προσελκύσουν τουρίστες ενισχύοντας παράλληλα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις των τοπικών κοινοτήτων που θα φιλοξενούν αυτού του είδους τουρίστες.
Καταληκτικά. Σήμερα εξακολουθεί να είναι σε ισχύ μια πολιτική που χαράκτηκε πριν 14 χρόνια. Το λιγότερο που θα αναμέναμε είναι να γίνει μια επανεξέταση με ποιοτικούς και ποσοτικούς δείκτες αξιολόγησης ώστε να εξεταστεί, από το κράτος, αν η πολιτική ανταποκρίνεται στις αρχικές της προσδοκίες. Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνάμε τις μεγάλες οικιστικές αναπτύξεις που δίνονται ως κίνητρα στις επιχειρήσεις για να αναπτύξουν τα γήπεδα γκολφ. Πιστεύουμε ότι ήρθε ο καιρός το κράτος να επαναξιολογήσει όλα τα πιο πάνω και να επανέλθει με μια ανανεωμένη στρατηγική. Λαμβάνοντας υπόψιν τις πιο πάνω εναλλακτικές μορφές τουρισμού, να χαράξει μια νέα στρατηγική βασισμένη στη βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη. Βιώσιμη ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσας γενιάς χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες. Η διατήρηση του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντος και τοπίου του νησιού μας είναι κάτι που σίγουρα θα πρέπει να χαίρονται και οι μελλοντικές γενεές.
Βρείτε την δημοσίευση του Δελτίου Τύπου στον Φιλελεύθερο.